In de gekte van een tijdperk
waarin angst
de hoop
als heersend sentiment
verdreven heeft,
is men bang,

bang om wat minder haast te hebben,
bang om de trein te pakken,
bang om een tekstbericht te missen,

bang voor onopgespoten lippen,
bang voor mobiele maantjes,
bang voor ontvankelijke grenzen,

bang om zich te laten prikken,
bang om het klagen in te slikken,
bang om de fles te laten staan,

bang voor de voorbije mode,
bang voor de spiegel van reflectie,
bang voor de diepte en de inhoud,

maar, in alle gekte,
hopelijk toch niet te bang
voor dat ene sprankje
liefde voor een madeliefje.