Waar is dat ene woord
dat nog zijn weg zoekt in de regen
van gedachten die te vaag zijn
om zich vast te hechten
aan de vezels van een blad?

Waar is die ene zin
die nog verspreid is in de wind,
in de dwarrel van loze woorden
dat ene nog niet heeft gevonden
als zijn kiem?

Waar is de orde
van een volgorde
die wat zegt?

Niets verhevens,
niets hoogdravends,
maar wel klinkend:

klokkentonen
van een carillon,
die het durven
zich te vlijen
op een ivoren bed
van onschuld,

een arabeske erfenis
in blauw
nalatend
zachte indrukken
in houtpulp.

De dromerige blik is gebleven,
verwachtingsvol,
vooruitblikkend,
vol hoop
de toekomst in.

Bevragend,
nieuwsgierig,
dankend,
belevend
het heden.

Denkend aan anderen,
vrienden
en vijanden,
trouwhartigheid
en vetes.

De dromerige blik is gebleven,
denkend aan vroeger,
vergetend,
vol nostalgie
het verleden in.

Denkend aan wandelaars,
aan padgenoten,
broeders in de strijd.

De dromerige blik is gebleven,
de berg over,
het dal in,
de finish in zicht,

de droom niet gedroomd.

Half krult de kluizenaar
zich rond
de abc-formule.
Hij vindt zijn geluk
in het gezelschap van cijfers.

Niets is in staat
hem in zijn zaligheid te storen.
Want de onverlaat die telt,
weet dat het bestaan
berekend is.

Tot zijn euforie
om de gevonden waarheid
in een nul verdwijnt
en de vergelijking
onbewijsbaar blijkt.

Het beton is gewapend
en spant zich rondom
de caleidoscoop
van het productieapparaat.

Het geluk dat is platgeslagen.

Weigering wordt bekogeld
met geslaagde coöptatie,
absorptie beloond
met technologische liefde.

Het geluk van glazen etalages.

Want men moet
maar geloven
wat zich achter
façades bevindt.

Misschien is het er wel niet.

Hoe groot is de illusie?

Wie blind geboren wordt,
of als een vlieg,
neemt de zaken
totaal anders waar

dan de ziende,
behept met lijden
aan gehechtheid
door zijn waan.

Niet het ding,
niet de substantie,
niet haar attributen
doen ertoe.

10.000 perspectieven van
de 10.000 dingen
bepalen
elks betekenis.

Het ding is niets.
En niets,
dat zich erop betrekt,
maakt het tot iets.

Dus stel ik niet
de vraag
die overbodig is:
wie heeft gelijk,

de blinde of de vlieg?