Voordat ik aan het rommelen sla en daar volledig in verzand, moet ik je iets vertellen.
Ik kreeg een potje thee van Suze gisteravond; een glazen potje gedroogde groene thee, vol met besjes, bloemknopjes en kleurige, onbestemde blaadjes.
‘Hier, dat is voor jou; iemand heeft het vergeten en jij drinkt zo graag thee.’
Het was na de afsluiting van het Van Eesteren Gesprek over stadsboerderijplannen voor de Lutkemeer. Het initiatief van stadsboerderijen daar komt uit de hoed van de strijders voor het behoud van de vruchtbare en landelijke Lutkemeerpolder.
Die polder ligt zowat om de hoek bij mij. Als ik uit het raam van mijn werkkamer op tien hoog kijk, kan ik een flinke punt ervan achter begraafplaats Herdenkingspark Westgaarde zien liggen.
Ik sta vierkant achter de actievoerders. In de Lutkemeer geen enorme dozen van logistieke reuzen. Die horen daar niet. Laat de polder polder zijn in alle diversiteit die met stadsboeren bereikt kan worden.
Dit gaat ook over mij, want het is de plek waar ik woon. Dus had ik me aangemeld voor de bardienst tijdens het Gesprek op het Van Eesteren Museum. Ik wilde het meemaken – eerste rang.
Het werd een razend druk bezochte avond; ik moest stevig aanpoten. Maar ik voel me verwend met verantwoorde thee.
Noot:
- Onder de noemer van Van Eesteren Gesprek organiseert het Van Eesteren Museum met regelmaat thematische avonden over stedenbouw, architectuur en leefomgeving. De avonden worden opgebouwd rondom een panelgesprek en lezingen van deskundigen en worden afgesloten met een gezellig samenzijn. Ze zijn vrij toegankelijk.
Toegift (entree van de Lutkemeer):
Ontdek meer van Stan Lenssen
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Heel apart Stan. Je hebt een verhaal en je hebt plaatjes erbij. Ze laten twee kanten van dezelfde medaille zien. Wat valt me op?
Je verhaal laat niets aan duidelijkheid te wensen over. Punt gemaakt. ‘Laat Lutkemeer blijven.’ Kan ik me in vinden. Bedreigd gebied.
De foto’s zijn niet even duidelijk. Sommige details vervagen in de voor- of de achtergrond. Ik heb die foto’s in Photoshop donkerder gemaakt. Zodat ik kan lezen wat er staat.
Het eerste wat me opvalt is een foto met een bord dat aangeeft waar het natuurgebied begint. Er zitten twee opvallende beschadigingen op het bord. Alsof iemand een steen heeft gegooid en die handeling een plek, een moet, een beschadiging heeft achtergelaten. Je zou zelfs kunnen denken dat iemand een schot heeft gelost. Tweemaal.
Op de volgende foto staat een object. Een kunstwerk? Een deel van een kunstwerk? Het roept de vraag op of dit het gehele object is? Of is dit een overblijfsel van een groter ‘ding’. In de achtergrond zie ik een bord. Dat inderdaad een billboard blijkt te zijn, met de belofte dat daar – achter dat bord – Business Park Amsterdam Osdorp moet komen. De zon schijnt echter zo hel dat het bord onleesbaar is.
Er zijn twee foto’s met water in een landschap. Is dit het Lutkemeer, onder verschillende lichtomstandigheden of seizoenen? Zou kunnen. Het heeft iets van het vrije veld, de vrije natuur. Rommelig inderdaad. Zo gaat dat.
Ter afsluiting een foto van een onduidelijk gebeuren. Is het een object, een kunstwerk, een opslagplaats? Theo Janssen ken ik wel – van de stranddieren. Objecten die, eenmaal in beweging gebracht, zelfstandig over het strand lopen, bijvoorbeeld. De tekst was onleesbaar.
De kooivorm doet me denken aan soortgelijke objecten op de binnenplaats van Boijmans van Beuningen. Nu gesloten. Binnen kun je een ervaring opdoen. Van ruimte. Van jezelf en die ruimte. Van anderen, jouzelf en de ruimte en het geluid. Vraagtekens dus.
Wat de bedoeling is, ontgaat me deels. Iets met ‘polderen’? Protest?
Prima natuurlijk. Het is inmiddels weer een fijn zoekplaatje geworden. Deze blog. Waarvan acte.
LikeGeliked door 1 persoon
Een klein blog, zomaar een dagboekaantekening, gelardeerd met wat foto’s. Een boodschap, een mededeling, een expositie van een korte ervaring – geen diepere ambitie.
En dan, wat een activiteit Huub. Dank voor de minutieuze studie!
De foto met de tekst naast ‘het beest in de kooi’ was inderdaad lastig leesbaar. Ik heb een betere geplaatst. Hoop dat die zijn inhoud wel prijsgeeft.
Als je met de fiets de Lutkemeer opgaat kun je niet om ‘het beest’ heen. Het staat daar bij de entree als een wachter, als een gekooide portier, de bodyguard die misschien wel iets zou willen ondernemen (waartegen? waarvoor?), maar daarvoor elke macht ontnomen is.
Het kunstwerk is hier geplaatst door de gemeente Amsterdam. Echter, vast en en zeker met een andere bedoeling dan zoals ik ze interpreteer.
LikeGeliked door 1 persoon
Goh, dat de strandbeesten nu ook zijtakken hebben. Polderbeesten dus. Geweldig!
LikeGeliked door 1 persoon