Gedachte, Leeslengte kort

Staalblauw

Twee dagen na de juli-storm is het een uiterst milde zomerdag – alsof er altijd vrede heerst in de natuur.

De lucht is staalblauw met een enkele witte vliegtuigstreep. Condens van uitlaatgassen, een zachte frons in een vriendelijke hemel.

Ik kan mijn blik diep de horizon in laten priemen, over de aarde die zich kromt. Zo helder is het.

Beneden staan de iepen. Hun kronen, meters lager dan mijn standplaats op het balkon, worden licht bewogen door een briesje. Ze deinen en ze schommelen wat.

Hun bladeren hebben zich inmiddels weer opgericht. De bomen lijken al hersteld van de stress waarmee de storm ze heeft verrast.

Alleen levenloze takpunten met afhangend, geteisterd blad, gekwetst tot moes en rafels – versleten weefsel in één dag – herinneren nog aan het geweld.

Verpulpte twijgen. Ze zullen weldra afvallen en vervangen worden door vers, nieuw loof. De zomer is nog jong genoeg.


Ontdek meer van Stan Lenssen

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Standaard

8 gedachtes over “Staalblauw

  1. Hoi Stan,

    Wat een mooie tekst! Ik vraag me af wat het is, poëtisch proza of juist prozaïsche poëzie. Misschien moeten we het maar in het midden laten 😉

    Ik heb ook een nieuwtje, ik heb een eigen blog gelanceerd: Verhalen van Wicher. Ook op WordPress, het webadres wicherponne.nl. Vanochtend heb ik mijn eerste blog gepost.

    Op Facebook en LinkedIn heb ik het al flink gepromoot, maar daar zitten jullie niet meer op, dus daarom laat ik het je zo weten. Misschien vind je het leuk om me te volgen.

    Groetjes,

    Wicher

    Geliked door 2 people

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *