In de mensenwereld, die meent zich los van de natuur af te spelen, viert de lethargie gevoed door vraatzucht hoogtij. Geef ze kwantiteit in plaats van kwaliteit, het is hun hoogste recht! Garandeer het ze in de schreeuw van lichtreclames op hun beeldschermen.

Met een pompoenboor wordt elk inhoudelijk gesprek dat dat recht bekritiseert tot een Halloweenmasker uitgehold. Slechts de felle buitenkant van de vrucht is nog van waarde. Lege ogen schijnen ons vlammend toe.

Gisteren sprak ik er nog over in mijn bubbel. Wij maakten ons boos over de regering Schoof, over de botheid waarmee zij – het is godzijdank niet gelukt – cultuur en boeken, kranten en tijdschriften ging belasten met het hoogste btw-tarief.

Het is blijkbaar nodig om voor elke vorm van vrijwillige educatie de barricades zo hoog mogelijk op te werpen. Het is maar lastig, al dat gedenk van mensen. Het is beter dat ook het laatste beetje lust naar informatie en gezond reflecteren, de kop in wordt gedrukt.

Het laatste woord over de kennisblokkade is vast nog niet gezegd. Maar, zo meenden wij, veilig binnen zittend op de bank, er is vrijwel niemand meer die de straat op gaat.

Het is blijkbaar niet meer mogelijk om voldoende kritische massa op de been te brengen om effectief tegen de knechting in te gaan. Zover is het al gelukt. We zijn voldoende aan kwantiteit verslaafd geraakt om koest te blijven.

Het kapitalisme heeft zijn werk gedaan: hebzucht is dé deugd geworden. Dat geldt voor de arme sloeber, en net zo geldt het voor de rijken. Alleen de laatsten zijn meer in staat gebleken de hippe deugd te verzilveren. Meer verschil is er niet.

Natuurlijk, kritiek uiten mag gewoon. Nog steeds. Liefst wel uitsluitend gemakzuchtig vanaf de bank. Dan wordt het getolereerd.

We hebben ons laten bekeren tot retweetende couchpotato’s. Het materiaal wordt gemaakt door trollen in fabrieken. Bronnenonderzoek? Wie maalt erom. Nergens voor nodig, zo’n sleetse plicht.

Moeizaam denken hoeft niet meer, buiken zijn rond gegeten. Toch zijn we intussen met zijn allen ontevreden. Dat doet verslaving met je. Zij maakt je blind. Het kan ook anders, maar je ziet het niet. Zij laat je dat vergeten.

Zit je vast in de kwantitatieve staat? Gooi er dan nog een schepje bovenop. Je voelt je wonderlijk genoeg beter … heel even.

Verslaving wil zich altijd handhaven. De geest is zo verwrongen dat elke redelijke oppositie door het verslavingsbeest als dreigement ervaren wordt. Het wil maar één ding: meer!

En wie het beest wel trotseert, wie zich afscheidt van de massa en promotieprikkels, en ervoor kiest het sober aan te doen, wordt beticht van immoraliteit. Spelbreker! Het geld moet rollen.

Kom in zo’n samenleving maar eens met inhoudelijke argumenten in het geweer tegen de status quo. Niemand zal je willen horen, het is veel te beangstigend om cold turkey te moeten gaan.