In zijn verkiezingsretoriek maakte Trump er graag melding van dat er veel slechte genen onder de Amerikanen zijn. De bekentenis van die overtuiging was een waarschuwing voor wat na zijn inauguratie bewaarheid werd.

De grenzen zijn nu dicht voor emigranten en vluchtelingen uit zuidelijke landen. Wie niet uit de VS komt en gekleurd is, loopt gerede kans het land te worden uitgezet. Vrouwen dienen zich gedienstig op te stellen. En de mens achter een identiteitsbewijs kan alleen in orde zijn als in dat document M of V staat vermeld.

Trump appelleerde aan de eugenetica, al valt te betwijfelen of hij er zelf ooit van gehoord had; de pseudo-wetenschap die, op basis van ondeugdelijke abstraheringen uit Darwins evolutietheorie, vanaf de jaren tachtig van de negentiende eeuw tot ver in de twintigste eeuw propageerde dat er inferieure mensen zijn en superieure. De inferieure zijn de minder ver geëvolueerde mensen. Dat zijn de gekleurde en afwijkende mensen, en het zijn de vrouwen. De superieure mensen zijn de witte mannen. Abjecte onzin was het.

Toch zit de overtuiging er in de VS nog diep in. Ik lees in Over vrijheid van Timothy Snyder dat veel Amerikanen geloven dat zwarte mensen minder ‘drijfvermogen’ hebben. Timothy Snyder vertelt in het boek over de zwemlessen in zijn jeugd, over hoe hij in de bus zat naar zijn zwemclub en de witte jongen achter hem gekheid zat te maken over Timothy’s zwarte lerares – omdat die zwart was. Hij vertelt over de vraag die in zijn hoofd rondspookte, de vraag waarom hij zwemmen moest leren in een club.

Het antwoord vindt hij in een akelig stuk geschiedenis.

Toen in de VS de wetgeving werd aangenomen die ervoor moest zorgen dat wit en zwart voortaan gelijk behandeld werden, stortten veel lokale overheden hun zwembaden vol beton. Zo voorkwamen zij dat ze die openbare baden voortaan moesten delen met zwarte mensen.

Vervolgens werd het geven van zwemles uitbesteed aan particuliere bedrijven met hun eigen baden. Die richtten clubs op waar je lid van moest zijn om les te kunnen krijgen; ze weerden zwarte mensen. Zo werd de gelijke behandeling omzeild.

Het gevolg van die reactionaire zetten is tot op de dag van vandaag voelbaar. Veel witte mensen kunnen zwemmen, veel zwarte mensen niet. Bij een ramp die watersnood veroorzaakt, verdrinken relatief meer zwarte mensen, net zoals bij ongelukken in baden en rivieren en andere waterige omgevingen. Met ‘drijfvermogen’ heeft het allemaal niets te maken.

Racisme is diepgeworteld in de Verenigde Staten, meer nog dan bij ons. Het idee van de suprematie van de witte man leeft er nog enorm. Wie gekleurd is of vrouw, is aan hem ondergeschikt. Wie beide is, heeft in zo’n maatschappij een dubbel probleem. (Om er nog maar over te zwijgen dat een gender-X-persoon simpelweg wordt ontkend.)

Trump denkt zelf zo. Dat is inmiddels wel duidelijk. En Trump weet het van de anderen. Hij maakt van die diepgewortelde discriminatoire overtuigingen doelbewust gebruik.

J.D. Vance had gelijk toen hij nog aan de andere kant van de geschiedenis stond en beweerde dat Trump een Hitler in spe was.

Als critici heden ten dage als zodanig over Trump oordelen, valt de hele conservatieve goegemeente plus een enkele progressieveling erover. Het mag niet gezegd worden! En toch is het reëel, Trump ontpopt zich meer en meer als een fatale keuze – het móét derhalve gezegd worden.