Och, laat ze zich belangrijk voelen,
de echte kunst is aan de vogels.
Te leven zonder dagen van de week,
te leven zonder vastgekleefd te zijn.

Ik zou er wat voor geven,
kon ik hun kunst verstaan.
Gebonden aan de mensenwereld,
word ik uit elk moment gehaald.

Geregistreerd in tijd en ruimte,
genoemd in andermans agenda,
verwacht op een locatie –
onwaarachtig onmisbaar zijn.

Tot er een dag komt,
voor eenieder onverbiddelijk,
waarop al die gewichtigheid
eenvoudig vliegangst bleek.

Dan wordt er even echt geleefd,
als je de kans krijgt op de drempel.
Begrijpen wat belangrijk was,
niet meer tijd en plaats aanbidden.

Ik zou er wat voor geven,
als dat het hele leven kon.
Dat het zou gaan op vleugelslagen
en mensen zonder plannen waren.